در ادامه اين مطلب از رزبانو به معرفی راهکارهایی برای درمان بچه های بد غذا می پردازیم.
شاید همه تمایل داریم کودکانی داشته باشیم که خوب غذا می خورند و از تمام گروه های غذایی استفاده می کنند. مسلما هیچ کدام از ما از نق زدن فرزندمان سر میز غذا و بهانه گیری از دوست نداشتن غذاهای مختلف خوش مان نمی آید. اکثر ما دوست داریم وقتی میز غذا را می چینیم فرزندمان با علاقه و میل زیاد مشغول خوردن شود و لذت ببرد. شاید بارها به روش های مختلف متوصل شده اید و اصطلاحا او را گول زده اید که فلان غذا را بخورد. شاید حتی به او جایزه بدهیم تا بیشتر غذا بخورد. سلیا باربور، متخصص تغذیه می گوید: همیشه می خواستم بچه هایم غذاخور خوبی باشند. این مسئله برایم از اهمیت زیادی برخوردار است.
چندی پیش به این فکر می کردم که چطور می توانم آنها را طوری بار بیاورم که علاوه بر سالمون، باقالی و پنیر، کلم بروکلی و پرتقال هم بخورند و همیشه این سوال را از خودم می پرسیدم که آیا اشتها از آن دسته چیزهایی است که مثل شخصیت و رنگ مو، شخصی تلقی می شود؟ کاش می توانستم بگویم که صرفا نگران سلامت آنها هستم، اما این نگرانی همواره تنها بخشی از ماجرا بوده است. همیشه دوست داشتم آنها را آسان گیر بار بیاورم. در تحقیقات اخیر، نحوه برخورد افراد با فرزندان شان را بررسی کردم و توانستم به 7راهبرد کاربردی برای تربیت یک فرزند غذاخور دست یابم. شما هم می توانید با استفاده از این ترفندها فرزندتان را به خوردن انواع و اقسام غذاها ترغیب کنید.
1. تهدیدش را جدی نگیرید
هنگام صرف غذا، به سه فرزندم می گویم: «این چیزی است که برای شام تدارک دیده ام؛ اگر دوست ندارید، مشکلی نیست. لازم نیست بخورید، اما چیز دیگری برای شام نداریم.» آنها خود تصمیم می گیرند که غذای آن شب را بخورند یا منتظر فرصت بعدی بمانند. در این راهبرد سلیقه آنها در نظر گرفته می شود. شما می توانید علاوه بر غذای جدیدی که تدارک دیده اید، حداقل یک یا دو خوراکی آشنا و محبوب هم برای کودکان آماده کنید؛ این آکادمی اطفال آمریکا بود که انگیزه پیگیری این ایده را به من بخشید. جورج، اولین فرزندم یاد گرفته بود «نه» بگوید.
در همان زمان بود که با این جمله از کتاب راهنمای تغذیه کودک روبه رو شدم: «اگر کودک یک یا دو وعده غذایی اش را نخورد، بیمار نخواهد شد، اما پدر و مادرها گاهی طوری برخورد می کنند که انگار کودک با این کار از بین می رود!» اگر تا به امروز سعی کرده اید غذاهای جایگزین در اختیار کودک قرار دهید و او هر بار به جای خوردن غذای شما، تهدید کرده که اعتصاب غذا خواهد کرد، به شما توصیه می شود از راهبردهای شماره ۵ و ۶ کمک بگیرید.
2. از ادویه ها کمک بگیرید
بچه ها حس چشایی حساسی دارند، اما این بدان معنا نیست که باید یک رژیم غذایی ثابت متشکل از پاستا با کره داشته باشند (حتی اگر خودشان مایل باشند). شما می توانید برای پاسخ به حس چشایی آنها برای شان غذاهای ادویه دار تدارک ببینید. کودکان به طعم خوب مواد غذایی واکنش نشان می دهند. همیشه انتظار داشتم بچه هایم از سیر دوری کنند، همچنین فکر می کردم آنها هرگز سمت زیتون نروند. اما سیر باعث بهبود طعم غذا می شود، طوری که حتی یک کودک یک ساله هم متوجه تفاوت آن خواهد شد. زیتون هم گزینه خوبی است، در صورتی که تلخ نباشد و بوی تندی ندهد. برای این کار، من از عادات غذایی قبلی ام که مبتنی بر نخوردن غذاهای تند و ادویه دار بود، دست کشیدم. اما هنوز همان غذاهایی را برای خانواده درست می کنم که پیش از این برای دوستانم تدارک می دیدم.
3. با کودک تان مذاکره کنید
تشویق کودکان به خوردن این گروه از مواد غذایی به طور سنتی یک مشکل بزرگ برای مادران است. درک این مسئله آسان است. سبزیجات پخته شده و نمک سود صرفا یک غذای مفید جانبی هستند که به لحاظ طعم و مزه در مقابل خوراکی های خوش طعم و ادویه دار کم می آورند. از این رو، جای تعجب نیست که واداشتن بچه ها به خوردن سبزیجات مستلزم التماس و تهدید یا استفاده از تاکتیک هایی است که ممکن است به سرعت نتیجه عکس دهند. چون به محض اینکه کودک بفهمد شما می خواهید او سبزیجات بخورد، از این کار امتناع ورزیده و از این مخالفت به عنوان یک اهرم فشار استفاده خواهد کرد. من توانستم از دستوراتی استفاده کنم که در آن از سبزیجات در قالب غذای اصلی استفاده می شود.
مثلا از سبزیجات در تهیه سس پاستا استفاده کردم.
اگر فرزندتان ناگهان علاقه اش را به غذایی از دست می دهد به این موضوع توجهی نکنید
یک ترفند دیگر این است که وقتی می خواهید سبزیجات سرو کنید، ظرف سبزیجات را همان اول روی میز بیاورید، چون بچه ها خیلی گرسنه هستند. در این شرایط، معمولا کل سبزیجات به سرعت خورده می شود، حتی قبل از آنکه غذای اصلی روی میز بیاید.
4. دسته جمعی خوراکی بخورید
احتمالا این گفته ها را شنیده اید: کودکانی که با والدین خود غذا می خورند، رژیم غذایی سالم تری دارند، از واژگان بهتری استفاده کرده و اغلب نمرات بهتری می گیرند و… نمی خواهم شما را مجبور کنم که هر شب از چنین راهبردی استفاده کنید. اما سعی کنید گهگاه از این ترفند کمک بگیرید.
در مورد انتظارات خود واقع بین باشید. بچه ها معمولا دوست ندارند زیاد روی میز غذا بنشینند. یک کودک خردسال نهایتا ۵دقیقه دوام می آورد. این زمان برای کودکان ۴ساله و بزرگ تر ۱۵دقیقه خواهد بود.
طوری عمل کنید که کودک مشتاق شام خوردن در کنار خانواده باشد، بدون آنکه احساس فشار کند. اگر یکی از دو فرزندتان غذایش را تمام کرده، اجازه دهید از میز غذا بلند شود. اما نگذارید در اطراف میز پرسه بزند، بازی کند یا با حرف زدن سایر اعضای خانواده را از غذا خوردن باز دارد. او باید به اتاق نشیمن برود یا در اتاقش سرگرم شود. بعضا تمام آنچه کودک می خواهد توجه و همراهی خانواده است، بنابراین با این کار می توانید او را به نشستن در کنار سایر اعضای خانواده تشویق کنید. می توانید برخی قوانین خوب دیگر را هم به روند روتین غذا خوردن تان اضافه کنید، مثلا حین شام خوردن به تلفن جواب ندهید یا تلویزیون تماشا نکنید.
5. اجبار را فراموش کنید
مانند بسیاری از والدین، من هم خاطرات زیادی از دوران کودکی دارم که پدر و مادرم مجبورم می کردند غذایی بخورم که معده ام را به هم می زد، اما هیچ وقت نمی خواهم این کار را با فرزندانم بکنم. می دانم که بسیاری از والدین نگران این مسئله هستند، اما اگر فکر می کنید یک غذای مشخص برای کودک تان ناخوشایند است، او را به خوردن آن مجبور نکنید و بگذارید غذایش را نیمه کاره رها کند. حتی می توانید از او به خاطر اینکه غذایش را در حد یک لقمه امتحان کرده، تشکر کنید.
6. گاهی با او معامله کنید
بچه های من بیشتر از هر چیزی در مورد مواد غذایی آسان گیر هستند. اما این بدان معنا نیست که همیشه دستپخت ام را دوست دارند.
باید بگویم خودم هم بعضا از دستپخت ام راضی نیستم. ولی خوردن آن غذا نباید مثل شکنجه باشد.
اگر ببینیم آنها با غذای شان بازی می کنند، لقمه های کوچک می خورند یا اصلا لب به غذای شان نمی زنند، سعی می کنم به همان ترفندهای قدیمی متوسل شوم که از نسل ها قبل رایج بوده اند:
• اگر غذایت را امتحان نکنی، خبری از دسر نخواهد بود.
• اگر کمی از غذایت را امتحان نکنی، دیگر خبری از غذای محبوبت نخواهد بود؛ اما اگر امتحانش کنی، می توانی هرقدر که می خواهی، غذای مورد علاقه ات را بخوری.
• «می بینم که مرغ ات را نخورده ای. اشکالی ندارد آن را به برادرت بدهم؟» این ترفند در اغلب موارد جواب می دهد و بعضا باعث می شود که کودک سختگیر تجدیدنظر کند و غذای داخل بشقابش را تا آخر بخورد.
در حضور کودک با دیگران درباره بدغذایی او یا کودکان دیگر صحبت نکنید
7. به او جایزه بدهید
نمی توانم دروغ بگویم: بستنی گهگاه از هر چیزی که در این سیاره خورده می شود، طعم بهتری می دهد. زندگی شیرینی خاص خودش را دارد، بنابراین وعده های غذایی ما هم باید کمی شیرینی داشته باشند.
8. تزیین فراموش نشود
علاوه بر همه روش هایی که گفتیم، یک روش بسیار مفید دیگر هم وجو د دارد و آن هم تزیین غذاهای کودکان است. اگر توجه کرده باشید کودکان معمولا با دیدن یک غذای جدید و رنگارنگ هیجان زده می شوند و برای خوردن غذا از خود اشتیاق نشان می دهند. سفره هایی که غذاهای تزیین شده و رنگارنگ دارند کودکان را به نشستن و خوردن غذا ترغیب می کنند. به علاوه در سایت های اینترنتی و کتاب های تزیین غذا انواعی از تزیین غذای مخصوص کودکان وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید. مسلما غذاهایی که به شکل انواع حیوانات و سرگرمی های مختلف تزیین شده باشند اشتیاق بیشتری برای خورده شدن به سمت خود جلب می کنند.
اگر کودکان را در کاری شرکت دهید نسبت به آن مشتاق تر خواهند شد که می توانید از این موضوع برای افزایش اشتهای فرزند خود بهره بگیرید. می توانید در غذا پختن یا تزیین غذا کودک تان را شرکت دهید و به این ترتیب او را نسبت به غذا و فرایند تهیه آن مشتاق کنید. لازم نیست هر روز و همه کارهای پخت غذا را به او بسپارید، می توانید از کارهای جالب و هیجان انگیز استفاده کنید که مناسب کودک تان باشد. مثلا برای هم زدن تخم مرغ یا مخلوط کردن مواد یا تزیین از کودک تان کمک بگیرید. حتی با کمی حوصله می توانید این کار را به بازی تبدیل کنید. از فرزندتان بخواهید هر طور که می خواهد غذا را تزیین کند. حتی می توانید این کار را به مسابقه تبدیل کنید و هم مزه و هم تزیین را نمره بدهید. کودک تان در این صورت حتما غذا خواهد خورد و به آن مشتاق خواهد شد.
منبع: مجله سیب سبز/برترین ها
